ၾကယ္ .. တလက္လက္နဲ ့ေတာက္ပေနေသာ ကၽြန္မရဲ့ၾကယ္ကေလး .. အုိ .. မဟုတ္ေသးဘူး ကၽြန္မမက္ေမာတမ္းတခဲ့တဲ့ၾကယ္ကေ လးတစ္လုံး .. ေန ့ခင္းခ်ိန္မွာေတာင္ ေနမင္းနဲ ့အတူ အၿပိဳင္ေတာက္ပေနတဲ့ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ပုိင္ဆုိင္ဖုိ ့မၿဖစ္ႏုိင္တဲ့ ၾကယ္ကေလး … ။
xxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxx
အိမ္တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ၿမင္လုိက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မမွင္သက္သြားသည္။ အိမ္နဲ ့ေက်ာင္း .. ေက်ာင္းနဲ ့အလုပ္ .. အလုပ္နဲ ့အိမ္ လုံးခ်ပတ္ေနေသာ ကၽြန္မအတြက္ ေဘးဘီအိမ္မ်ားကုိ ဂရုမစုုိက္မိတာၾကာလွၿပီ။ သုိ ့ေသာ္ ဒီေန ့ေတာ့ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ကၽြန္မ့ဘက္မွအိမ္တံခါးဖြင့္သည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ ေဘးအိမ္မွ အိမ္ထဲဝင္ရန္ၿပင္ေနသည့္အခ်ိန္ ထိပ္တုိက္တုိးမိသည္။ ခဏတာေလး အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ ကၽြန္မရင္ခြင္တစ္ခုလုံး ေၿဗာင္းဆန္သြားခဲ့သည္။ သူဘယ္လုိလုပ္ၿပီး .. ဒီကုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မယုံၾကည္ႏုိင္ေအာင္ ကၽြန္မၿဖစ္ခဲ့သည္။ သူ ့ဘက္ကေတာ့ တစ္ခ်က္သာ လွမ္းၾကည့္ၿပီး အခန္းေလးထဲဝင္သြားေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္သာ အေပါက္ဝတြင္ ငူတူတူႏွင့္က်န္ရစ္ေတာ့သည္။
တစ္ေန ့လုံး ေက်ာင္းမွာေရာ .. အလုပ္မွာေရာ စိတ္မပါေခ်။ ဒီေန ့က်မွ အိမ္ကုိ ထူးထူးဆန္းဆန္း ၿမန္ၿမန္ၿပန္ေရာက္ခ်င္လွၿပီၿဖစ္ သည္။ ေက်ာင္းဆင္းသည္ႏွင့္ အလုပ္ကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ အစားဝင္ခုိင္းကာ အိမ္သုိ ့ ခပ္သုတ္သုတ္ၿပန္ေၿပးလာခဲ့သည္။ လမ္းတြင္လည္း သူနဲ ့ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထပ္ဆုံရန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ ကၽြန္မ ကံဇာတာပဲေကာင္းလာလုိ ့လားမသိ . .ဆုေတာင္းသည့္အတိုင္းသူႏွင့္ ထပ္ဆုံခဲ့သည္။ သုိ ့ေသာ္ မနက္တုန္းကေလာက္ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းတြင္ အၿပံဳးမ်ားတြဲခုိမေန။ ဂစ္တာအိတ္ေလး လြယ္ကာ တံခါးအေပါက္ဝတြင္ သူရပ္ကာေနသည္။ ေနာက္ မေရွးမေႏွာင္း သူ ့ထက္အနည္းငယ္ ငယ္သေယာင္ရွိသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လည္း ဂစ္တာအိတ္ကေလးလြယ္ကာ ထြက္လာသည္။ သူ ထြက္လာေသာ မိန္းကေလးရဲ့ ပခုံးကုိ အသာဆုပ္ကုိင္ကာ ကၽြန္မေဘးမွ ၿဖတ္ေလ ွ်ာက္သြားေတာ့ ကၽြန္မ မ်က္လုံးမ်ားထဲတြင္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ေဝ့တက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္အသာၿပံဳးကာ အိတ္ထဲမွ ေသာ့လွမ္းယူၿပီး အိမ္တံခါးေလးဖြင့္လုိက္သည္။