ၾကယ္တစ္လုံး၏ခ်စ္ၿခင္း

ၾကယ္ .. တလက္လက္နဲ ့ေတာက္ပေနေသာ ကၽြန္မရဲ့ၾကယ္ကေလး .. အုိ .. မဟုတ္ေသးဘူး ကၽြန္မမက္ေမာတမ္းတခဲ့တဲ့ၾကယ္ကေလးတစ္လုံး .. ေန ့ခင္းခ်ိန္မွာေတာင္ ေနမင္းနဲ ့အတူ အၿပိဳင္ေတာက္ပေနတဲ့ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ ပုိင္ဆုိင္ဖုိ ့မၿဖစ္ႏုိင္တဲ့ ၾကယ္ကေလး … ။

xxxxxxxxxxxxxxx           xxxxxxxxxxxxxx        xxxxxxxxxxxxx

အိမ္တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ၿမင္လုိက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မမွင္သက္သြားသည္။ အိမ္နဲ ့ေက်ာင္း .. ေက်ာင္းနဲ ့အလုပ္ .. အလုပ္နဲ ့အိမ္ လုံးခ်ပတ္ေနေသာ ကၽြန္မအတြက္ ေဘးဘီအိမ္မ်ားကုိ ဂရုမစုုိက္မိတာၾကာလွၿပီ။ သုိ ့ေသာ္ ဒီေန ့ေတာ့ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ကၽြန္မ့ဘက္မွအိမ္တံခါးဖြင့္သည့္အခ်ိန္ႏွင့္ ေဘးအိမ္မွ အိမ္ထဲဝင္ရန္ၿပင္ေနသည့္အခ်ိန္ ထိပ္တုိက္တုိးမိသည္။ ခဏတာေလး အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ ကၽြန္မရင္ခြင္တစ္ခုလုံး ေၿဗာင္းဆန္သြားခဲ့သည္။ သူဘယ္လုိလုပ္ၿပီး .. ဒီကုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မယုံၾကည္ႏုိင္ေအာင္ ကၽြန္မၿဖစ္ခဲ့သည္။ သူ ့ဘက္ကေတာ့ တစ္ခ်က္သာ လွမ္းၾကည့္ၿပီး အခန္းေလးထဲဝင္သြားေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္သာ အေပါက္ဝတြင္ ငူတူတူႏွင့္က်န္ရစ္ေတာ့သည္။

တစ္ေန ့လုံး ေက်ာင္းမွာေရာ .. အလုပ္မွာေရာ စိတ္မပါေခ်။ ဒီေန ့က်မွ အိမ္ကုိ ထူးထူးဆန္းဆန္း ၿမန္ၿမန္ၿပန္ေရာက္ခ်င္လွၿပီၿဖစ္သည္။ ေက်ာင္းဆင္းသည္ႏွင့္ အလုပ္ကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ အစားဝင္ခုိင္းကာ အိမ္သုိ ့ ခပ္သုတ္သုတ္ၿပန္ေၿပးလာခဲ့သည္။ လမ္းတြင္လည္း သူနဲ ့ေနာက္တစ္ၾကိမ္ထပ္ဆုံရန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ ကၽြန္မ ကံဇာတာပဲေကာင္းလာလုိ ့လားမသိ . .ဆုေတာင္းသည့္အတိုင္းသူႏွင့္ ထပ္ဆုံခဲ့သည္။ သုိ ့ေသာ္  မနက္တုန္းကေလာက္ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းတြင္ အၿပံဳးမ်ားတြဲခုိမေန။ ဂစ္တာအိတ္ေလး လြယ္ကာ တံခါးအေပါက္ဝတြင္ သူရပ္ကာေနသည္။ ေနာက္ မေရွးမေႏွာင္း သူ ့ထက္အနည္းငယ္ ငယ္သေယာင္ရွိသည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္လည္း ဂစ္တာအိတ္ကေလးလြယ္ကာ ထြက္လာသည္။ သူ ထြက္လာေသာ မိန္းကေလးရဲ့ ပခုံးကုိ အသာဆုပ္ကုိင္ကာ ကၽြန္မေဘးမွ ၿဖတ္ေလ ွ်ာက္သြားေတာ့ ကၽြန္မ မ်က္လုံးမ်ားထဲတြင္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ေဝ့တက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္အသာၿပံဳးကာ အိတ္ထဲမွ ေသာ့လွမ္းယူၿပီး အိမ္တံခါးေလးဖြင့္လုိက္သည္။

“သမီးေတာင္ၿပန္လာၿပီ” ေမေမ့ ႏႈတ္ဆက္သံကုိ ကၽြန္မၿပံဳးကာ ၿပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အခန္းထဲဝင္မည့္အလုပ္

“မီးမီး .. နင္ ဂစ္တာ သင္တန္းတက္ခ်င္တယ္မဟုတ္လား” ေမးလာေသာ ကုိၾကီးေၾကာင့္ ကၽြန္မေခါင္းၿငိမ့္ၿပေတာ့

“ေရာ့ … နင့္အတြက္ ငါနဲ ့ေမေမ သင္တန္းသြင္းေပးထားတယ္ .. ဒီေန ့စမွာ .. ” လွမ္းေပးလာေသာ ဂစ္တာအိတ္ကေလးကုိၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မအံ့ၾသေနမိသည္။ ကၽြန္မ သင္ခ်င္သည္ တဂ်ီဂ်ီပူဆာတုန္းက ခြင့္မၿပဳခဲ့ၾကတာ .. အခုေတာ့ ..

“သြားေတာ့ေလ .. သမီး .. ေနာက္က်ေနဦးမယ္ .. သင္တန္းက ေမေမတုိ ့ေအာက္ထပ္မွာပဲ .. ” ေမေမစကားပင္ မဆုံးေသး ကၽြန္မ ဂစ္တာအိတ္ကေလးလြယ္ကာ အေၿပးထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ အေစာတုန္းက ဂစ္တာအိတ္လြယ္ကာ ထြက္သြားေသာ သူ ့ရဲ့ေနာက္ေက်ာေလးကုိ ကၽြန္မ ၿပန္ၿမင္ေယာင္ၿပီး သူေရာ အဲ့မွာပဲ ဂစ္တာသင္တန္းတက္တာလား မသိဘူး .. ဆုိၿပီး တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ကုိယ့္ကုိယ့္ကုိၿပန္ေမးမိသည္။ သင္တန္းကုိေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ဆရာမက စေတာင္သင္ေနၿပီၿဖစ္သည္။ ကၽြန္မ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ဆရာမ ကၽြန္မ့ကုိၾကည့္ကာ

“ဘာလုိ ့ေနာက္က်တာလဲ”

“ဟုိ .. အတန္းရွိလုိ ့ ” ေၿပာၿပီး ကၽြန္မေခါင္းေလးအသာငုံေနလုိက္သည္။

“ဒီေန ့က .. သင္တန္းစဖြင့္တဲ့ေန .. ဒါကုိ မင္းက ေနာက္က်မွလာတယ္ .. အဲ့ဒါ မင္းငါ့ကုိေစာ္ကားတာပဲ .. ငါ မင္းကုိလက္မခံႏုိင္ဘူး .. ထြက္သြား” ဆရာမရဲ့ေအာ္သံေၾကာင့္ ကၽြန္မလန္ ့သြားကာ ..

“ဝုန္း” ဆုိၿပီး အလန္ ့တၾကားႏွင့္ႏုိးလာခဲ့ေတာ့သည္။ ေဘးနားက ဖုန္းေလးလွမ္းယူကာၾကည္ေတာ့ ၉ နာရီခြဲေတာင္ရွိေနၿပီၿဖစ္သည္။ ညက သုံးနာရီေက်ာ္ေလာက္မွ အိပ္ေပ်ာ္ၿပီး ၉ နာရီေက်ာ္ဆုိေတာ့ အိပ္ေရးသိပ္မဝေပမဲ့ ဆက္အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ အိပ္ရာကထြက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္  မ်က္ႏွာသစ္ ေရမုိးခ်ိဳးၿပီး တစ္ခုခုစားရန္ အေနာက္ေဘးခန္းထဲဝင္လာမိသည္။ စားပြဲေပၚတြင္ အုပ္ထားေသာ အုပ္ေဆာင္းမ်ားကုိဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမရွိ။ ထမင္းအုိးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္စာသာ ထမင္းခဲေလး .. ။ ထမင္းအုိးၿပန္ပိတ္ၿပီး ဘီဒုိေအာက္ထပ္ကေန ေခါက္ဆြဲေၿခာက္ထုပ္တစ္ထုပ္ဆြဲထုတ္ရင္း ဒီကေန ့အိပ္မက္ကုိၿပန္စဥ္းစားမိသည္။ ေနာက္ ေခါက္ဆြဲထုပ္ေလး ေဘးခ်ကာ အိပ္ခန္းထဲမွ ေသာ့သြားယူၿပီး တံခါးဖြင့္ရန္ၿပင္ၿပီးမွ ကၽြန္မ လက္မ်ားရပ္တန္ ့သြားသည္။ အိပ္မက္က အိပ္မက္ .. အၿပင္မွာတကယ္မၿဖစ္ႏုိင္တာ ကၽြန္မခဏတာေမ့သြားၿခင္းၿဖစ္သည္။ ထုိ ့ၿပင္ ကၽြန္မ့အိမ္ေဘးတြင္ေနထုိင္သူမ်ားမွာ မေလးမိသားစုတစ္စုၿဖစ္သည္။ ဘယ္လုိနည္းနဲ ့မွ သူ ကၽြန္မအိမ္ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ေရာက္လာႏုိင္စရာမရွိေပ။ သက္ၿပင္းေလးခုိးကာခ်ၿပီး ေခါက္ဆြဲၿပဳတ္ရန္ ေနာက္ေဖးခန္းထဲသုိ ့ ၿပန္ဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ေက်ာင္းပိတ္ထားၿပီမိုု ့လုိ ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားကုိ အိမ္မွာေနရင္း ကြန္ၿပဴတာတစ္လုံးနဲ ့သာ ကၽြန္မ အခ်ိန္ၿဖဳန္းမိသည္။ မေန ့ညက ၾကည့္လုိ ့မၿပီးေသးေသာ ဇာတ္လမ္းကုိ ဖြင့္ထားရင္း တစ္ဘက္က ခ်က္တင္လည္းဝင္ facebook လည္းဝင္ ႏွင့္ ပတ္လည္ရုိက္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ ခ်က္ေဘာက္စ္ထဲတြင္ သူ ့အေကာင့္နာမည္ရုိက္ၾကည့္ေတာ့ သူ ့ဘက္က လက္မခံေသး။ သူ ့အေကာင့္ကုိ စအပ္ထားတာ ရက္ၿပန္တြက္ၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္ပတ္နီးပါးေလာက္ရွိၿပီၿဖစ္သည္။ စိတ္သိပ္မလန္းတာနဲ ့ ဖြင့္ထားေသာ ရုပ္ရွင္ပိတ္ကာ သီခ်င္းနားေထာင္ေနမိသည္။ ဒီအတုိင္း အိမ္မွာထုိင္ေနရုံႏွင့္ ကၽြန္မသူႏွင့္ မရင္းႏွီးႏုိင္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီက အၾကံဥာဏ္မ်ားရေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ခါ မိန္းကေလးဘက္ကစရမည့္အေရးကုိ ေတြးမိေတာ့ ကၽြန္မလက္တြန္ ့မိသည္။

ၿပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကၽြန္မ သူ ့ကုိသိခဲ့တာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီၿဖစ္သည္။ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေပမဲ့ မိန္းကေလးတုိင္း အၿမင္ကပ္ေလာက္သည္အထိ သူ၏ အသားအေရမွာ ၿဖဴေဖြးကာေနသည္။ ခပ္ႏြယ္ႏြယ္ ဆံရွည္ေလးမ်ားကလည္း ပခုံးမေရာက္တေရာက္ မ်က္ခုံးမ်က္ဆံ ခပ္နက္နက္ၿဖင့္သူ၏ ပုံစံမွာ မင္းသားရႈံးေလာက္သည္။ ထုိကဲ့သုိ ့ မင္းသားရႈံးေသာ သူ ့ကုိ ကၽြန္မ ႏွလုံးသားကလည္း လက္နက္ခ်ကာ အရႈံးေပးခဲ့ၿပန္သည္။ တစ္စတစ္စ သူ ့ေၾကာင့္တက္လာေသာ အဖ်ားက ၾကာလာသည္ႏွင့္အမ ွ် ပုိလုိ ့ဆုိးလာခဲ့သည္။ facebook မွာ သူရွိလ ွ်င္ ကၽြန္မလည္း facebook .. twitter ဆုိလည္း twitter ႏွင့္ သူ ့ေနာက္ကုိ အြန္လုိင္းကေန ကၽြန္မ တေကာက္ေကာက္လုိက္မိေတာ့သည္။ ထုိေန ့က သူ ့ရဲ့ေမြးေန ့ၿဖစ္သည္။ တစ္ညလုံးအိပ္မေပ်ာ္ .. ၁၂ ေက်ာ္ကတည္းက ေမြးေန ့ဆုေတာင္း သူ ့ရဲ့ facebook မွာသြားေရးဖုိ ့ၾကိဳးစားေပမဲ့ ကၽြန္မ မေရးရဲ။ ေနာက္ ေစာင့္ရင္းေစာင့္ရင္း မနက္မုိးလင္းၿပီး ညသာ ၿပန္ေရာက္သြားသည္ .. သူ ့စာမ်က္ႏွာကေနလည္း မထြက္ေသး။ ခဏခဏ refrest လုပ္ရလြန္းလုိ ့ လက္ကလႈပ္လုိက္သည္ႏွင့္ F5 ကုိသာ ေရာက္ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ပထမဆုံးမၿဖစ္ရင္ေတာင္ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ ့ ဒီည ၁၂ မေက်ာ္ခင္ ေသခ်ာေပါက္ ေမြးေန ့ဆုေတာင္းေပးမယ္ အားတင္းရင္း ၁၁ နာရီ ၅၉ က်ေတာ့ “ေမြးေန ့မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ” စာတုိတုိေလး တစ္ေၾကာင္းထဲ သူ ့ဆီမွာေရးခဲ့ေပမယ့္ “တဒုန္းဒုန္း တဒုိင္းဒုိင္း” ႏွင့္ ကၽြန္မရင္ခုန္သံေတြက ဆူညံလုိ ့ေနေတာ့သည္။ ထုိညတစ္ညလုံးလည္း အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ သူ ့ကုိ ေပးထားတဲ့ ဆုေတာင္းေလးပဲ ကၽြန္မအခါအခါၿပန္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေနာက္ေန ့မနက္ေရာက္ခ်ိန္မွေတာ့ သူ ့ဆီက like ဆုိတဲ့ စာေလးကုိလည္းေတြ ့ေရာ ကၽြန္မ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား မေစ့ႏုိင္ေလာက္သည္အထိ အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူးသည္။

သုိ ့ေသာ္ ကၽြန္မ၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား ရပ္တန္ ့သြားေသာေန ့ေလးလည္းရွိေသးသည္။ ကၽြန္မ အၿပင္မထြက္ခ်င္ မုိးခပ္အုံ ့အုံ ့ေန ့ဆုိေပမဲ့လည္း အၿပင္သြားရင္ ၿပင္ဆင္ရမည့္အေရးကုိေတြးၿပီး ကၽြန္မ အိမ္တြင္ေကြးေနဖုိ ့ပဲ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ ့ရွိသည္။

“ေတာင္ ေတာင္ .. ” ၿမည္လာေသာ အိမ္တံခါးသံေၾကာင့္ အေပါက္ဝမွာ ၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္မ၏ သူငယ္ခ်င္း မႈံမႈံ ..

“ဟဲ့ .. မၿပင္ရေသးဘူးလား .. ၁ နာရီသြားမယ္လုိ ့ေၿပာထားတယ္ေလကြာ .. ” ကၽြန္မ ဘာမွ မၿပင္ဆင္ရေသးသည္ကုိၾကည့္ကာ စိတ္ပ်က္သည့္ေလသံႏွင့္ေၿပာလာေသာ  မႈံ ့ကုိ ကၽြန္မၾကည့္ၿပီး

“ငါ မသြားခ်င္ဘူးလုိ ့ ေၿပာၿပီးၿပီေလ .. ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္သြားပါလား ” ေၿပာရင္း မႈံ ့ကုိ အိမ္ထဲေခၚၿပီး တံခါးေလးၿပန္ပိတ္လုိက္သည္။ ေနာက္ ကၽြန္မအခန္းထဲသုိ ့သြားေတာ့ မႈံကလည္း အေနာက္ကေနလုိက္လာသည္။

“တစ္ေယာက္ထဲ မသြားခ်င္လုိ ့ .. နင့္ကုိ လာေခၚတာေပါ့ .. အဝတ္အစားလဲကြာ .. ၿပီးရင္ သြားရေအာင္ ..” ကၽြန္မကုိ ဂ်ီက်ေနေသာ မႈံ ့ကုိၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မ သက္ၿပင္းေလးခ်ကာ ဘီဒုိထဲမွ အက်ီ ၤရွည္တစ္ထည္ႏွင့္ အသားကပ္ေဘာင္းဘီ အနက္ကုုိ ဆြဲထုတ္ၿပီး လဲလုိက္သည္။ ေနာက္ မိတ္ကပ္ အနည္းငယ္ မ်က္ႏွာေပၚဟုိၿခယ္ဒီၿခယ္လုပ္ၿပီး ဆံပင္ကုိ ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး စည္းလုိက္ၿပီး အိတ္ကေလးဆြဲကာ မႈံ ့ေနာက္သုိ ့လုိက္လာခဲ့သည္။ ရထားေပၚေရာက္ေတာ့

“ဘယ္ကုိသြားမွာလဲ .. မႈံ”

“Orchard သြားမလားလုိ ့”

“အာ .. Orchard က ပစၥည္းေတြက ေဈးၾကီးတယ္ .. တစ္ၿခားသြားရေအာင္ .. Woodlands က shopping center ၿပင္ထားတာ ၿပီးၿပီလုိ ့ေၿပာတယ္ .. အဲ့ကုိသြားရေအာင္ .. ဆုိင္ခန္းအသစ္ေတြလည္း ထပ္ဖြင့္တယ္တဲ့ ” ကၽြန္မေၿပာေတာ့ မႈံေခါင္းၿငိမ့္ကာ သေဘာတူၿပီး ကၽြန္မတုိ ့ႏွစ္ေယာက္ Woodlands သုိ ့ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ထုိေန ့က ကၽြန္မ မႈံေၿပာသလုိ Orchard ကုိပဲ သြားခဲ့ရင္ေကာင္းသား .. မဟုတ္လုိ ့ရွိရင္လည္း အိမ္မွာပဲ ေပကာ ကၽြန္မေနဖုိ ့ေကာင္းသည္။ ရထား ေပၚကဆင္း လက္မွတ္ၿဖတ္ၿပီးၿပီႏွင့္ အေရွ ့တည့္တည့္တြင္ shopping center ၿဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္ စကားတေၿပာေၿပာႏွင့္ ဝင္သြားမိသည္။ ေနာက္ ဟုိဆုိင္ ဝင္ၾကည့္ ဒီဆုိင္ဝင္ၾကည့္ႏွင့္ အခ်ိန္ၿဖဳန္းေနမိသည္။

“နင္ေနာ္ .. ႏႈိင္း  .. အဲ့လုိမစနဲ့ .. ငါမၾကိဳက္ဘူး” ရုတ္တရက္ၾကားလုိက္ရေသာ စကားသံေၾကာင့္ ကၽြန္မ အသံလာရာသုိ ့လွည့္ၾကည့္မိလုိက္သည္။ ခပ္ပုုပု အသားၿဖဴၿဖဴ ပါးေဖာင္းေဖာင္းႏွင့္ ခ်စ္ဖုိ ့ေကာင္းသည္ဟု ေၿပာလုိ ့ရသည့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူကာ ကၽြန္မဘက္သုိ ့လွည့္ေနသည္။ သူမ၏ေနာက္တြင္ ေကာင္ေလး သုံးေယာက္ေလာက္လည္းပါေသးသည္။ ၾကည့္ရတာကေတာ့ ေကာင္ေလးသုံးေယာက္က ထုိေကာင္မေလးကုိ စေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ကၽြန္မေနာက္သုိ ့ၿပန္လွည့္ကာ ၾကည့္ေနေသာ ဖိနပ္ေလးကုိ ၿပန္ေကာက္ကုိင္လုိက္ၿပီး စမ္းဝတ္ၾကည့္လုိက္သည္။

“နင္နဲ ့အေတာ္ပဲ .. ယူမလုိ ့လား”

“ဟင့္အင္း .. တစ္ေန ့ကပဲ .. တစ္ရံဝယ္ထားေသးတယ္ .. ဒီေန ့ထပ္ဝယ္ရင္ ဖိနပ္ပုိက္ၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္းရလိမ့္မယ္ ” ကၽြန္မေၿပာေတာ့ မႈံသေဘာက်ကာ တခိခိ ႏွင့္ရယ္ေနေတာ့သည္။ ကၽြန္မ က တၿခားဟာသာ စိတ္မဝင္စားရင္ေနမယ္ .. ဖိနပ္ေတာ့ မ်ိဳးစုံ အေရာင္စုံဝယ္ဝတ္သူၿဖစ္သည္။ တစ္လကုိ အနည္းဆုံး ႏွစ္ရံေလာက္ေတာ့ ဝယ္ေလ့ရွိသည့္ကၽြန္မထံတြင္ ဖိနပ္မ်ားေတာင္လုိယာလုိပုံလုိ ့ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အၿပင္သြားမလုိ ့ဖိနပ္လာငွားတာမ်ိဳးေတာင္ရွိေသးသည္။ သုံးလက္မ အၿမင့္ၿဖင့္ ေရႊေရာင္ကြပ္ထားေသာ ေဒါက္ၿမင့္ဖိနပ္ေလးကုိၿပန္ခ်ကာ ကၽြန္မတုိ ့ ႏွစ္ေယာက္ဆုိင္ကေန ထြက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ ေအာက္ထပ္တြင္ရွိေသာ အေအးဆုိင္ေလးတြင္ အေအးဝင္ဝယ္ၿပီး အၿပင္သုိ ့ၿပန္ထြက္လာသည္။ ဘယ္ႏွစ္နာရီလည္း ၾကည့္မိေတာ့ ငါးနာရီထုိးကာနီးၿပီၿဖစ္သည္။ မၾကာခင္ ရုံးဆင္းရုံးၿပန္မ်ားေၾကာင့္ ရထားမ်ား ကားမ်ားၾကပ္ေတာ့မည္ၿဖစ္သည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ကၽြန္မ မႈံ ့ကုိ လက္တုိ ့ကာ

“ၿပန္ရေအာင္ .. ခဏေနရင္ ရထားေတြၾကပ္ေတာ့မယ္ ”

“ခဏေနပါဦး .. ငါ ဘာမွမဝယ္ရေသးဘူး ”

“ေနာက္ေန ့မွ ဝယ္ေတာ့ ”

“မရဘူး .. မနက္ၿဖန္ သူ ့ေမြးေန ့ .. ”

“နင္ကေလ .. အၿမဲတမ္းလုပ္လုိက္ရင္ အဲ့တုိင္းပဲ .. ” ေၿပာရင္း ႏွစ္ေယာက္အထဲသုိ ့ၿပန္ဝင္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ အေစာတုန္းက ဝင္လုိက္ထြက္လုိက္ လုပ္ေနေသာ ဆုိင္မ်ားမွာပင္ ထပ္ၿပီး ဝင္ကာထြက္ကာလုပ္ေနၾကသည္။ ေနာက္ဆုံး 77street ကေန ပုိက္ဆံအိတ္ တစ္လုံးဝယ္ၿပီးၿပန္ဖုိ ့ ဆုိင္ထဲကအထြက္ အေစာတုန္းက ဖိနပ္ဆုိင္ေရွ ့တြင္ ေတြ ့ခဲ့ေသာ ေကာင္မေလးႏွင့္ ေကာင္ေလးသုုုံးေယာက္ ထုိသုံးေယာက္ထဲတြင္ တစ္ေယာက္က … ။ ကၽြန္မ သူ ့ကုိေၾကာင္လုိ ့ေငးေနမိသည္။ သူ ့ဘက္ကေတာ့ သတိထားမိပုံမေပၚ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ စေနာက္ကာ ေလ ွ်ာက္လွမ္းလာသည္။ မႈံ ကၽြန္မ့ကုိ လွမ္းပုတ္လုိက္ေတာ့မွ သတိၿပန္ဝင္ကာ ကၽြန္မေယာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ ဆံပင္မ်ားသပ္ၿပီး ရွက္ကုိးရွက္ကန္းႏွင့္ၿပံဳးမိသည္။ ကၽြန္မၾကည့္ေနရာ ေနရာသုိ ့ မႈံလုိက္ၾကည့္သည္။ ေနာက္ သူ ့ကုိၿမင္သြားေတာ့ မႈံမ်က္ေမွာင္ၾကံဳ ့ၿပီး ကၽြန္မ့ကုိၾကည့္ကာ အတင္းလက္ဆြဲၿပီး ထုိေနရာမွ ထြက္လာခဲ့သည္။

“စိမ့္ .. နင္ .. အေစာတုန္းက ေတြ ့ခဲ့တဲ့လူ .. အဲ့လူကုိ နင္စိတ္ဝင္စားေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူးမဟုတ္လား ” ေမးေတာ့ ကၽြန္မၿပံဳးကာ

“နင္ .. မွတ္မိေသးလား .. ငါ အြန္လုိင္းမွာေတြ ့တယ္ဆုိတာေလ .. သူ .. အြန္လုိင္းမွာထက္ အၿပင္မွာပုုိေခ်ာတယ္ေနာ္ ” စပ္ၿဖီးၿဇီးေၿပာကာလာေသာ ကၽြန္မကုိ မႈံၾကည့္ရင္း

“နင္ .. အဲ့လူ ဘယ္သူလဲ .. ဘယ္ကလဲ .. ဆုိတာ နင္သိလုိ ့လား” ကၽြန္မေခါင္းေလးၿငိမ့္ကာ

“အသက္ ၂၁ နာမည္က ႏႈိင္းသက္ .. အခု diploma ၿပီးလုိ ့ degree ဆက္တက္ေနတယ္ .. အကုိတစ္ေယာက္ အစ္မတစ္ေယာက္ရွိတယ္ .. ေနာက္ၿပီး မိသားစုလုိက္ ဒီမွာေနၾကတယ္ ” မႈံ ကၽြန္မ့ကုိေခါင္းခါၿပီး

“နင္ေတာ့ ရူးေနၿပီ .. အဲ့အေၾကာင္းေတြ နင့္ကုိ ဘယ္သူေၿပာတာလဲ .. ”

“ဘယ္သူမွေၿပာစရာမလုိပါဘူး .. အင္တာနက္ကေနရွာ .. ရေနတာပဲ ”

“ေအာ္ .. အင္တာနက္ .. အဲ့အင္တာနက္ ကေန နင္ သူ ဘယ္ေလာက္ရႈပ္တယ္ .. ဘယ္ေလာက္ကၿမင္းေက်ာ ထတာေတြေရာ .. ရွာမေတြ ့ဘူးမွတ္လား .. ”

“နင္ကလည္း .. ဘာၿဖစ္ေနတာလဲ .. ငါနဲ ့သူနဲ ့ဘာမွ ပတ္သက္တာလဲမဟုတ္ .. ငါက သူ ့ကုိ ဒီအတုိင္း စိတ္ဝင္စားရုံပဲဟာကုိ .. ” ကၽြန္မေၿပာၿပီး မႈံ ့ေဘးမွာထြက္လာခဲ့သည္။ မႈံ ကေတာ့ သိပ္ေက်လည္ပုံမရ .. ။

“စိမ့္ .. ငါက နင့္ကုိခင္လုိ ့ေၿပာတာပါဟာ .. ငါတုိ ့ေတြအကုန္လုံး .. သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ ေက်ာင္းလာတက္ၾကတာ .. ဒီကလူေတြ ငါတုိ ့ကုိ ဘယ္လုိႏုိမ္လဲဆုိတာ နင္လဲသိေနတာပဲ .. ေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္မွာ .. တစ္ၿခားအရာေတြ နင့္ေခါင္းထဲ မေရာက္ေစခ်င္လုိ ့ပါဟာ .. ” ေလသံတုိးတုိးေလးနဲ ့ဆုိလာေသာ မႈံ ့ကုိ ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မ အနည္းငယ္အားနာသြားသည္။ မႈံေၿပာတာလည္း ဟုတ္ပါသည္။ ကၽြန္မ မႈံ ့ကုိ လွမ္းဖက္လုိက္ၿပီး

“နင္ကလည္း .. ” ေနာက္ ကၽြန္မတုိ ့ႏွစ္ေယာက္ အိမ္သုိ ့အတူတူၿပန္လာခဲ့သည္။ မႈံက ကၽြန္မတုိ ့အိမ္ႏွင့္ သိပ္မေဝးေသာ block ေတြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အတူတူေနသူၿဖစ္သည္။ ကၽြန္မကေတာ့ မိသားစုတစ္စုလည္း ဒီကုိေၿပာင္းလာေတာ့ မႈံ ့ေလာက္ အိမ္လြမ္းၿခင္း သိပ္မၿဖစ္။ ဒီေရာက္ၿပီး မႈံက ကၽြန္မႏွင့္ ပထမဆုံးတြဲလာေသာ သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သည္။ အြန္လုိင္းတြင္ေတြ ့ၿပီး အၿပင္တြင္ေတြ ့ကာ ခင္မင္လာၾကၿပီး အခုဆုိ ညီအမ မ်ားလုိ ေၿပာမနာဆုိမနာ မ်ားလည္းၿဖစ္လာၾကသည္။ လူတစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ အြန္လုိင္းကခင္ၿပီး အခုလုိ ညီအမလုိၿဖစ္ဖုိ ့ဆုိတာ လြယ္ကူသည္ေတာ့မဟုတ္။ မႈံနဲ ့ကၽြန္မက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အၾကိဳက္ခ်င္းလည္းတူၾကသည္။ ေနာက္ၿပီး တစ္ခုခုလုပ္မည္ဆုိတုိင္း ကၽြန္မကုိ အၿမဲလုိလုိ ဦးစားေပးကာ ထိပ္ဆုံးက စဥ္းစားေပးတတ္ေသာ မႈံ ့ကုိ ကၽြန္မ အခင္အမင္ပုိခဲ့သည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ မႈံ တစ္ခုုခုလုပ္မယ္ဆုိတုိင္း ကၽြန္မ ပါးစပ္က ၿငင္းေပမဲ့ လက္မ်ားေၿခမ်ားကေတာ့ အၿမဲ အဆင္သင့္ ၿဖစ္ကာေနတတ္သည္။ ေနာက္မၾကာခင္မွာ လအနည္းငယ္အတြင္းမွာ ကၽြန္မေရာ မႈံေရာ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့မည္ၿဖစ္သည္။ တက္ေသာေက်ာင္းခ်င္းမတူေပမဲ့ ယူထားေသာ ဘာသာခ်င္းတူတာမုိ ့ ႏွစ္ေယာက္အၿမဲလုိလုိ တြဲကာတစ္ၿခားသူမ်ားထက္ေနမိသည္။ တစ္ခုုပဲ ရွိသည္။ မႈံသည္ ေယာက်ာ္းမ်ားကုိေတာ့ မုန္းသည္။ ကၽြန္မကုိလည္း ေယာက်ာ္းေလးမ်ားႏွင့္ ေပါင္းသင္းသည္ကုိမၾကိဳက္ေပ။

အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ကြန္ၿပဴတာဖြင့္ၿပီး ကၽြန္မ သူ ့facebook ထဲဝင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထူးဆန္းစြာ ဒီေန ့ သူ ့အေကာင့္ေလးက စိမ္းလုိ ့လာသည္။ သြားေခၚရင္ေကာင္းမလား .. မေကာင္းဘူးလား .. စဥ္းစားရင္း လက္ေခ်ာင္းမ်ားက “ Hi ” လုိ ့ရုိက္မိသည္။ သိပ္မၾကာလုိက္ သူ ့ဘက္ကလည္း ၿပန္ရုိက္သည္။ ကၽြန္မ ေပ်ာ္လုိက္ေလၿခင္း။ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ပထမဦးဆုံးအၾကိမ္ သူႏွင့္ ခ်က္မိၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေပ်ာ္လြန္းလုိ ့ လူက တစ္ညေနလုံး ခုန္ဆြခုန္ဆြၿဖစ္ေနမိသည္။ ေနာက္ရက္ပုိင္းမ်ားမွာလည္း သူ ညေနတုိင္း ပုံမွန္ အြန္လုိင္းတက္လာသည္။ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္မတုုိ ့ႏွစ္ေယာက္ အေၿခအေနတုိးတက္လာသည္ဟု ဆုိလုိလုိ ့ရသည္။ သုိ ့ေသာ္ သူနဲ့ကၽြန္မအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိေတာ့ ကၽြန္မ မႈံ ့ကုိမေၿပာရဲ။ မႈံ သိလ ွ်င္ ကၽြန္မကုိ ဆူဦးမည္ ၿဖစ္သည္။ ေနာက္ပုိင္း အြန္လုိင္းကေန ဖုန္းေပၚထိေရာက္လာသည္။ ေနာက္သူက အၿပင္မွာေတြ ့ခ်င္သည္ဟု ဆုိလာရာတြင္ .. ကၽြန္မ မဆုိင္းမတြေခါင္းၿငိမ့္မိသည္။

ဒီေန ့ .. သူနဲ ့ပထမဆုံး အၿပင္မွာေတြ ့ဆုံမည္ၿဖစ္သည္။ မေန ့ကမွ မႈံႏွင့္အတူသြားဝယ္ထားေသာ ဒူးေလာက္ထိရွိေသာ အၿဖဴေရာင္ ဂါဝန္ေလးဝတ္ကာ အိတ္ကေလးလြယ္ကာ သူ ့ကုိေစာင့္ေနမိသည္။ သိပ္မၾကာလုိက္ .. အနက္ေရာင္ အက်ီ ၤႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအတုိေလးဝတ္ကာလာေနေသာ သူ ့ကုိ ကၽြန္မ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္မိသည္။ အနက္ေရာင္ အက်ီ ၤေၾကာင့္ ၿဖဴေသာ သူ ့အသားအေရမွာ ပုိလုိ ့ထင္းလုိ ့ေနသည္။ ရယ္လုိက္ရင္ ပါးခ်ိဳင့္ေလးမ်ားေပၚလာတတ္ေသာ သူ ့အၿပံဳးကုိ ဓာတ္ပုံထဲသာ ကၽြန္မေတြ ့ဘူးေပမဲ့ .. တကယ့္အၿပင္မွာေတြ ့လုိက္ရေတာ့ ကၽြန္မရင္ခုန္သံမ်ားရပ္တန္ ့လုိ ့သြားေတာ့သည္။ ဝုန္းဝုန္း ဒုိင္းဒုိင္းႏွင့္ ေသာင္းက်န္းေနေသာ ကၽြန္မ ဘယ္ဘက္ရင္အုံကုိ လက္ၿဖင့္အသာဖိကာ တစ္ဖက္သုိ ့အၾကည့္လႊဲလုိက္သည္။

“စိမ့္ … မဟုတ္လား”  ဖုန္းထဲတြင္ ညတုိင္းလုိလုိၾကားေနၾက အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကုိ အၿပင္မွာေတာ့ ပုိလုိ ့ခ်ိဳၿမိန္လုိ ့ေနသည္။ ကၽြန္မေခါင္းၿငိမ့္ၿပေတာ့ သူ ပါးခ်ိဳင့္ေလးမ်ားေပၚလာသည္အထိ ၿပံဳးကာ

“ဘာစားၿပီးၿပီလဲ .. တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္” အိမ္ကထြက္လာတုန္းက စားၿပီးၿပီေပမဲ့ .. သူ ့ေရွ ့တြင္ ပုတ္သင္ညိဳတစ္ေကာင္လုုိပင္ ကၽြန္မ အရာရာတုိင္းကုိ ေခါင္းၿငိမ့္ေနမိေတာ့သည္။ မုန္ ့စားၿပီးေနာက္ ကၽြန္မတုိ ့ႏွစ္ေယာက္ စာၾကည့္တုိက္ထဲဝင္ကာ စာအုပ္အတူတူသြားဖတ္ၾကသည္။ သူက သူဖတ္ေနၾကစာအုပ္ကုိ ကၽြန္မကုိေပးဖတ္ကာ မသိတာမ်ိဳးကုိ တစ္ခုခ်င္းစီရွင္းၿပတတ္သည္။ ေနာက္ သူ ႏွစ္သက္သည့္ ၾကယ္မ်ား ဥကၠာပ်ံမ်ားအေၾကာင္းကုိလည္း ပုံေတြတစ္ခုခုုၿပကာ ေၿပာၿပသည္။ သူဘာေၿပာေၿပာ ကၽြန္မနားထဲတြင္ေတာ့ အလြန္ခ်ိဳသာလွသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ သူေၿပာၿပတဲ့ ၾကယ္ေတြအေၾကာင္းထက္ သူ ့မ်က္ေတာင္ေလး ခပ္သြားပုံ သူ ့ႏႈတ္ခမ္းေလး ေကြးသြားပုံ ကုိ ကၽြန္မအလြတ္လုိက္က်က္မိသည္။ တစ္ခုခုေၿပာလုိ ့ၿပီးသြားတုိက္ လက္ညိဳးနဲ ့လက္ခလယ္ေလးကုိ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ကပ္ေလ့ရွိေသာ သူ ့ရဲ့အက်င့္ေလးကုိလည္း ကၽြန္မ ဒီေန ့သိခဲ့ရသည္။ ညေနအိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့လည္း သူ ကၽြန္မကုိ အိမ္အဝထိေရာက္ေအာင္လုိက္ပုိ ့ေပးေတာ့ တစ္ဘက္ကသူလုိက္ေပးလုိ ့ၾကည္ႏူးေပမဲ့ တစ္ဘက္က အိမ္ကလူေတြ ဒါမွမဟုတ္ မႈံမ်ားေတြ ့သြားမလားဆုိၿပီး စုိးထိတ္မိၿပန္သည္။

ေနာက္ပုိင္းတြင္လည္း တစ္ပတ္ကုိ အနည္းဆုံး သုံးရက္ေလာက္ေတာ့ ကၽြန္မတုိ ့ႏွစ္ေယာက္ေတြ ့ခဲ့ၾကသည္။ သူ ့နဲ ့ေတြ ့တုိင္း သူရဲ့ အေၿပာအဆုိ အၿပဳအမူေတြမွာ တစ္ႏြယ္ၿပီးတစ္ႏြယ္ ကၽြန္မရစ္ပတ္လုိ ့လာေတာ့သည္။ ကၽြန္မသူ ့ကုုိ သိခဲ့တာ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းကဆုိလ ွ်င္ သူ ကၽြန္မကုိ တမ်ိဳးမ်ားထင္သြားမလား .. သူ ့ကုိဇာတ္လမ္းမ်ားေရးတယ္ဆုိၿပီး ၿဖစ္သြားမလားဆုိၿပီး ကၽြန္မ မေၿပာၿဖစ္ခဲ့။ သူနဲ ့ခင္ၿပီးေနာက္ပုိင္း မႈံ ့ကုိ အရင္လုိ ကၽြန္မ မတြဲၿဖစ္ခဲ့ေတာ့။ မႈံကလည္း ကၽြန္မ အမူအရာေတြေၿပာင္းလာသည္ကုိ သတိထားမိေတာ့ ေန ့ညမပ်က္ေမးခြန္းမ်ားၿဖင့္ ေခ်ာင္ပိတ္ဖုိ ့ ၾကိဳးစားလာသည္။ အထူးသၿဖင့္အခုတစ္ေလာ ကၽြန္မအၿမဲလုိလုိ မႈိင္ေထြေထြၿဖစ္ေနသည္ကုိ မႈံပုိလုိ ့ သတိထားမိသည္။

“စိမ့္ .. နင္ဘာၿဖစ္ေနတာလဲ .. မၾကည္မလင္နဲ့”

“ဘာမွ မၿဖစ္ပါဘူး .. ”

“နင့္ရုပ္က ဘာမွမၿဖစ္တဲ့ရုပ္မဟုတ္ဘူး .. ငါ့တုိ ့က သူငယ္ခ်င္းေတြေလ .. ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာစမ္းပါ  .. နင္ကလည္း .. ” 

“မႈံ .. သူ ့မွာ တြဲေနတဲ့ ရည္းစားၾကီးနဲ ့ ” ကၽြန္မ မ်က္ရည္မ်ားက်ကာ .. ေၿပာမိသည္။

“ဘယ္သူ ့ဆီမွာလဲ .. ” မႈံအေမးကုိ

“ႏႈိင္း .. ဆီမွာ .. သူ ့ဆီမွာ ရည္းစားၾကီးရွိရက္သားနဲ ့ .. ” ေၿပာၿပီး တိမ္ဝင္သြားေသာ ကၽြန္မအသံမ်ားေၾကာင့္ မႈံ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ ့ကာ

“ႏႈိင္း .. ဟုိႏႈိင္းသက္ ဆုိတဲ့ေကာင္ မဟုတ္လား .. သူ ့ဆီမွာ ရည္းစားရွိတာဆန္းလားဟယ္ .. တစ္လ တစ္ေယာက္အၿမဲလဲေနတဲ့သူ .. ဒါမ်ား နင္က .. မ်က္ရည္ကုန္ခံၿပီး ငုိေနေသးတယ္ .. တိတ္ေတာ့ ” ဆုိၿပီး တစ္ရွဴးထုတ္ၿပီး  ကၽြန္မကုိလွမ္းေပးေတာ့ ကၽြန္မေခါင္းေလးငုံ ့ကာေနလုိက္သည္။ မႈံ ့ကုိ ေၿပာၿပလုိ ့မၿဖစ္ မႈံသိရင္ ကၽြန္မကုိေအာ္လိမ့္မည္ၿဖစ္သည္။ အၿပင္ ဝရံတာေလးဘက္ထြက္လာရင္း ကုိင္ထားသာ ဖုန္းေလးကုိ ၾကည့္ၿပီး သူ ့ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကုိႏုိပ္လုိက္သည္။ တစ္ဖက္က ၿပန္လည္ေၿဖၾကားၿခင္းမရွိ။ ကၽြန္မ မ်က္ရည္မ်ား အတားအဆီးမရွိက်လာသည္။ သူ ့ကုိ တစ္ေန ့က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္တြဲကာ ေတြ ့လုိက္သည္ဟု သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကလာေၿပာသည္။ အစက မယုံဘဲေနေပမဲ့ .. ေနာက္ပုိင္း ကုိယ္တုိင္မ်က္စိၿဖင့္ ၿမင္ေတြ ့ရသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကၽြန္မခံႏုိင္ရည္အားမရွိေတာ့။ တစ္ခ်ိန္က သူရဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလး အသံေလး အၾကည့္ေလး ေတြက အခုေတာ့ ကၽြန္မဆီတြင္မရွိေတာ့ .. ကၽြန္မမဟုတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ ့ ဘာမွမၿဖစ္သလုိ ေနႏုိင္တဲ့သူ ့ကုိၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မရင္တြင္ တဆစ္ဆစ္ႏွင့္နာက်င္လာသည္။ ေတာ္ရုံတန္ရုံ မ်က္ရည္မဝဲတတ္တဲ့ မ်က္လုံးမ်ားကလည္း သူနဲ ့ပတ္သက္လာရင္ က်လာလုိက္တဲ့မ်က္ရည္ မုိးၿပိဳသည့္အတုိင္းပင္။ သူ ကၽြန္မကုိ ခ်စ္တယ္လုိ ့မေၿပာခဲ့ေပမဲ့ .. သူ ့အၾကည့္ သူ ့အထိေတြကေန …  ။ ကၽြန္မ ေခါင္းကုိအသာရမ္းလုိက္သည္။

ဒီေန ့သူ ့ အိမ္ေရွ ့မွာ ကၽြန္မ သူ ့ကုိရပ္ေစာင့္ေနမိသည္။ သူထြက္လာေတာ့ ကၽြန္မနဲ ့သူ စကားမ်ားၾကသည္။ လူေတြက ကၽြန္မတုိ ့ႏွစ္ေယာက္ကုိ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္သြားၿပီး ေနာက္ဆုံး ကၽြန္မ သူ ့ဆီက ရလုိက္တာကေတာ့ သူ ့ရဲ့ ေက်ာၿပင္သာၿဖစ္သည္။ တၿဖည္းၿဖည္းေဝဝါးဝါးသြားေသာ သူ ့ရဲ့ ေက်ာၿပင္ကုိၾကည့္ရင္း ကၽြန္မၿပံဳးမိလုိက္သည္။ သူ မယုံၾကည္ .. ကၽြန္မစကားမ်ားကုိသူမယုံၾကည္ေပ။ ကၽြန္မဆီတြင္ သူ ့ရဲ့  .. သူ မယုံၾကည္။ တဟူး .. ဟူး .. ၿဖင့္တုိက္ခတ္လာ ေလမ်ားက ကၽြန္မ ဆံပင္မ်ားကုိ က်ီစယ္သြားသည္။ သူႏွင့္ေတြ ့စဥ္က ဝတ္ခဲ့ေသာ အၿဖဴေရာင္ ဂါဝန္ေလးက အနည္းငယ္ ဝါက်င္က်င္ၿဖစ္ေနၿပီၿဖစ္သည္။ ဗုိက္ကေလးကုိ လက္ကေလးၿဖင့္အသာကုိင္ကာ ကၽြန္မ မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္လုိက္သည္။ သူ ့ရဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလး သူရဲ့ ၾကယ္ကေလးေတြအေၾကာင္း သူရဲ့ အသံေလး သူနဲ ့ပတ္သတ္တဲ့အရာအားလုံး တစ္ခုခ်င္းစီၿပန္ၿမင္ေယာင္လာသည္။ ေနာက္ .. နာက်င္မႈတစ္ခု ကၽြန္မခံစားလုိက္ရသည္။ သုိ ့ေသာ္ ကၽြန္မ ႏွလုံးသားစီမွ လာေသာ နာက်င္မႈေလာက္ ေတာ့ နာက်င္ၿခင္းမရွိ။

xxxxxxxxxxxxxxxxx                       xxxxxxxxxxxxxxx                xxxxxxxxxxxxxx

ရဲကားမ်ား ေဆးရုံကားမ်ားၿဖင့္ တုိက္ေအာက္ထပ္တြင္ ဆူညံလုိ ့ေနသည္။ “ေသဆုံးခ်ိန္ ၉ နာရီခြဲ တုိက္ေပၚမွ ခုန္ခ်ကာေသေၾကာင္းၾကံစည္ၿခင္း” စစ္ခ်က္မ်ား ယူသြားၿပီး ေနာက္ဆုံး က်န္ခဲ့သည္မွာ ေသြးကြက္အခ်ိဳ ့ႏွင့္ သူတုိ ့ေၿမၿဖဴၿဖင့္ဆြဲထားေသာ လူပုံေလးသာ။ ဘာလုိ ့လဲ ဘာလုိ ့လဲ ကၽြန္မထပ္တလဲလဲ ေမးမိသည္။ “ဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္ခက္ခဲလုိ ့ နင္ဒီလမ္းကုိေရြးခဲ့တာလဲ စိမ့္ရယ္ .. နင္ သူ ့ကုိခ်စ္တယ္ဆုိတာကုိ ေသၿခင္းနဲ ့သက္ေသၿပသြားတာလား  .. နင္ .. တကယ္ပဲ .. ” စကားလုံးမ်ား ကၽြန္မလည္ေခ်ာင္းတြင္ တစ္လုိ ့လာခဲ့သည္။ ေကာင္းကင္ၾကီးကုိေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ အေဝးမွာ ၾကယ္ေလးတစ္လုံး မွိတ္တုပ္တုပ္ႏွင့္ ေတာက္ပေနသည္။ “နင္ ေသရင္ ၾကယ္ၿဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိ  .. အဲ့ဒီၾကယ္က နင္လား .. ” ကၽြန္မေမးရင္း မ်က္ရည္မ်ား လိမ့္ဆင္းလုိ ့လာသည္။ မ်က္ရည္မ်ားသုတ္ရင္း အိမ္ၿပန္ရန္ ကၽြန္မေၿခလွမ္းမ်ားၿပင္လုိက္မိသည္။ ေဝွ ့ခနဲ ့တုိက္ခတ္လာေသာ ညေလညွင္းက ကၽြန္မ တစ္ကုိယ္လုံး ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ၿဖစ္သြားေစသည္။ ေကာင္းကင္ၾကီးကုိတစ္ခ်က္ၿပန္ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ၾကယ္ကေလးက မွိတ္တုပ္မွိတ္တုပ္ပင္ .. ။

April

30.09.2011 (11:33 PM) FRI